15. Necə başlayım, hardan başlayım bilmirəm. Həyatım boyu sahib olduğum ən dəyərli insan haqqında necə danışmalı olduğumu, onun hələ də qəbullana bilmədiyim ölümünü necə təsvir edə biləcəyimi bilmirəm. Atam, anam, dostum saydığım səni itirəndə 11 yaşımda idim. Ölümünü anbaan gördüyüm tək insan idin. Uşaq olduğum üçün xəstəliyinin hansı dərəcə ağır olduğunu anlamırdım, nənə xəstədir, sağalacaq deyirdilər. Hər yay olduğu kimi bu dəfə də yanına gəlmək üçün səbirsizlənirdim. Həyətin darvazalarını açıb bizi gözləyən nənəmi bu dəfə arabada, ağ saçlı və sümükləri çıxmış halda görmək ağır idi. Ani reaksiyalar verməyin, narahat olmasın dedilər deyə sanki heç nə olmamış kimi davrandıq. Evdə şüşə olan hər yerin üstünü örtmüşdülər, sən özünü görməyəsən deyə. Son ana kimi ümid etdilər, bəlkə sağalar dedilər. Günlər keçdikcə daha da pisləşirdin, hər zaman olduğu kimi güclü davranmağa çalışırdın. Peşmanam, nənə. Sənlə çox vaxt keçirmədiyim üçün, o dönəmində həyətdə oynamaq yerinə hər dəqiqə yanında oturmadığım üçün. Can verəndə düz sağında oturub əlini tutsam da, o an nə baş verdiyini tam dərk etmirdim. Səni itirdiyimi həmişə getdiyimiz ev satılanda, qapısı bağlı olanda, zəng edib “nənə sənə nə göndərsin, balam” deyən olmayanda, hər xoş anımda telefonumu əlimə alıb yığmağa nənəmi tapmayanda, öləndən sonra özümlə gətirə bildiyim şəklini, eynəyini, şərfini illər sonra görəndə anladım. “Bütün nəvələrimi sevirəm, amma immortal tamam ayrıdır mənim üçün” deyərdin.
Kaş hər şeyi özün həll etməyə çalışmasaydın, xəstəliyini gizlətməsəydin, göz ardı etməsəydin. Bəlkə də tək dərdin insanlara yük olmamaq idi (özünün də dediyin kimi). indiyə qədər haqqında 1 nəfərdən belə mənfi fikir eşitmədim, bir insanın heç mi nifrət edəni olmaz? Səndən sonra hər şey dağıldı, nənə. Artıq əvvəlki qədər toplaşmırıq, əvvəlki mehribanlıq yoxdur. Hər kəsi bir araya yığan sən imişsən. Duyğusal insan deyiləm, insan ölümləri mənə təsir etmir. Bir tək hər hansı ortamda xərçəngdən bəhs olunanda bir yerlərə dalıram. Bir dəfə zəng edib dedin ki, “nə yaxşı öz videonu çəkmisən mənim telefonumla, baxıram darıxanda ”. indi mənim darıxanda baxa biləcəyim, səsini eşidə biləcəyim videon yoxdur. Toplam 4-5 dəfə yuxuma girmisən bu illər ərzində (sadəcə çətin anlarımda). Çətində deyiləm, amma yenə gəl yuxuma, çünki darıxıram. Doğum günümüz eyni gündə idi, “immortal lap hədiyyə olub ki sənə” deyiblər mən doğulanda. Hər ad günümdə sən yanımdasan deyə düşünürəm. Bu gün kiçik də olsa bir şeylər edirəmsə, əmin ol böyük hissəsi sənin xətrinədir. Həkim olmağımı istəyirdin, olmadım. Amma bu halımı da görsən, məncə qürur duyardın. Elə ən çox sən qürur duyardın mənlə (həmişə etdiyin kimi)